As voluntarias de Colonias Canguesas lograron capturar a 21 pero terán que regresar mañá ao piso para recoller outros cinco ou seis ante a falta de transportines, as feridas e as dificultades para atrapalos polo estado da vivenda
Aos técnicos municipais do Concello de Cangas faltáronlle transportines hoxe para poder recoller todos os gatos que vivían xunto á inquilina nun pequeno estudo dun edificio de Rodeira, o Golet. Nunha primeira viaxe trasladaron a 21 felinos e aínda quedan no interior outros cinco ou seis. Volverán a por eles mañá. «Había gatos mesmo nos caixóns, dentro do sofá cama do salón…», explicaban as voluntarias que trataban de alcanzalos e que resultaron feridas nos brazos por arañazos. En total, 27 gatos, aínda que podería haber máis escondidos, son os que sacaron rumbo a un local municipal que non quixeron precisar. Será unha localización temporal mentres tratan de buscarlles un fogar definitivo. A septuaxenaria que convivía con eles tamén abandonou o piso tras a chegada da comisión xudicial a última hora da mañá. Dela e do seu can fíxose cargo a súa filla, que ás dúas da tarde acudía nun vehículo para recollelos.
Un desafiuzamento que destapa un drama coñecido en Cangas pero que pon fin á loita dos propietarios do inmoble e a unha convivencia veciñal imposible que se iniciou xa fai catro anos cando a inquilina comezou a recoller na vivenda felinos e animais sen control. Ademais desta trintena de gatos e dun can tamén houbo unha gaivota, que xa morreu, «e ata ratas», explicaba esta mañá o matrimonio dono do piso, quen lembraba o longo litixio que tiveron que soportar e pagar ata lograr recuperar o pequeno apartamento no que investiran os seus aforros. Alugárono fai seis anos pero pouco tempo despois xa comezaron a recibir queixas da comunidade de propietarios. Cando se cumpriron os cinco anos de contrato aos que estaban suxeitos comunicaron á alugada que tiña que abandonar a casa porque non estaban dispostos a renovarlle, pero non o conseguiron. O motivo non era a falta de pagamento da pequena cota mensual, apenas 275 euros, senón os problemas que estaba a xerar no edificio e na propia vivenda.
Case unha hora antes da chegada da comisión xudicial eles xa esperaban na esquina do edificio. Aínda que contentos porque pechaban unha batalla, non podían ocultar a súa preocupación por como se atoparían o seu pequeno pisito de praia, o mesmo que anos atrás gozaban coa familia. E, efectivamente, a iso das 13:00 horas lograban acceder á vivenda acompañados pola comisión xudicial, Policía Local e membros de Colonias Canguesas, que foron as encargadas de capturar aos animais para que os técnicos municipais puidesen transportalos na furgoneta ata un lugar apropiado que foi difícil de decidir e de atopar.
Sucidade por todas as partes, mobles totalmente esnaquizados, cheiro nauseabundo que asolagaba mesmo a rúa e lixo acumulada por todos os recunchos. Isto é o que se atopou o matrimonio e toda a delegación que acudiu ao apartamento, cuxa entrada permitiulle a propia inquilina xa desde o portal principal. A pesar de que esperaba o desafiuzamento, a anciá baixou tranquila a tirar lixo, falou coa prensa e cando se dispoñía novamente a entrar no hall foi cando se atopou coa comisión xudicial. En todo momento colaborou coa situación, aínda que non puido ocultar a súa tristeza pola marcha dos animais. Preguntada porqué recollía tantos animais, contestou tallante: «porque teño corazón».
Gañada esta guerra, aos donos do piso queda por afrontar outra batalla. A de limpar e sanear toda a vivenda para que poida ser habitable. Non será tarefa fácil nin barata pero, polo menos, poden iniciala.