A súa experiencia durante os últimos dous anos á fronte da alcaldía de Cangas aválanlle. A ela chegou sen pretendelo, aínda que colleu as rendas con ilusión e con ganas de traballar polo pobo que a viu crecer. Non foron anos fáciles, é evidente, pero nunca se rendeu. A pesar de todos os contratempos que lle impediron camiñar máis rápido, no seu currículo pode presumir de sanear as arcas municipais e de dar resposta a demandas veciñais históricas grazas á súa capacidade de diálogo e á implicación que puxo en cada un dos proxectos que desempeñou. Mesmo, á conta da súa familia.
MN.- ¿Qué balance faría destes 4 anos de lexislatura?
VP.- Na xestión da área de Benestar Social si levo catro anos e creo que as medidas que se impulsaron supuxeron un paso moi elevado en política social. Pero como alcaldesa só levo dúas e aínda que me enorgullece sacar adiante proxectos moi importantes, tamén teño que recoñecer que foi unha loita constante por unha oposición que fixo moito dano a Cangas. Nunca pensaron nos veciños, sempre actuaron con clara intención partidista ata o punto que xamais nos apoiaron, nin sequera naqueles asuntos esenciais nos que había que esquecerse das siglas para pensar únicamente en Cangas.
MN.- Di o refrán que o que non che mata faiche máis forte…
VP.- Forte en experiencia, que é un valor engadido importantísimo en política. Todas estas barreiras e hostilidade da oposición obrígache a facer moito máis equipo cos teus e a traballar cunha transversalidade que en pouco tempo permíteche coñecer en profundidade todas as áreas, traballar con máis efectividade e optimizar mellor o diñeiro.
MN.- ¿A quén considera coma o seu principal rival?
VP.- Para min non existe unha persoa física, senón un proxecto e o noso rival é a dereita. Na esquerda temos que ter altura de miras para non deixar que goberne a dereita. Cangas, desde fai xa moito tempo, ten un sentimento de esquerdas e temos que seguir nesa liña. Este domingo xogámonos que goberne o capitalismo coa dereita ou a participación coa esquerda.
MN.- ¿Diría que presenta unha candidatura renovada?
VP.- Son das que firmemente creo que a política non é unha profesión pero si que as persoas que conformen o equipo teñen que ter unhas capacidades concretas para que de verdade o traballo sexa eficiente. Por suposto que temos unha candidatura renovada, non todas as candidaturas poden dicir o mesmo. A de Alternativa dúas Veciños está formada por cangueses e canguesas que quixeron participar nun proxecto de ‘pobo de base’ no que hai ser construtivos e no que poden mostrar cada un deles a súa capacitación nas diferentes áreas. Cos partidos nos que non houbo renovación, Cangas non avanza.
«Durante estes dous anos traballamos moito e debemos dar continuidade ao noso proxecto que xa deu e seguirá dando moito a Cangas»
MN.- ¿Sintiuse apoiada cando decidió dar un paso á fronte ou tivo adversarios?
VP.- Desde hai meses sempre me puxen ao dispor do partido para ir en calquera posto, para min o importante era ter unha candidatura de esquerdas forte e competitiva. O do lugar no que fose era o de menos. Pero teño que recoñecer que tamén o equipo tiña claro que eu era a persoa que tiña que encabezala e así asumín o reto e a responsabilidade, con ilusión e ganas. Durante estes dous anos traballamos moito e debemos dar continuidade ao noso proxecto que xa deu e seguirá dando moito a Cangas.
MN.- ¿Como ve unha firme defensora da esquerda á esquerda de Cangas?
VP.- Dáme pena non conseguir a unión antes das eleccións, é un erro e todos saben que é o que opino. O pobo de Cangas merecíase que chegásemos a acordos previos pero, aínda que o tentei, non foi posible. Con todo si estou convencida de que temos unha boa esquerda aquí, simplemente temos que chegar a acordos.
MN.- A dereita uniuse nesta ocasión…
VP.- Eu non creo que exista semellante unión na dereita, simplemente colleuse o número uno de cada lista na que non existía equipo nin había formación real para facer crer esa unión. De feito, hai un partido máis de dereitas que se presenta. Non creo que sexa unha unión real senón unha farsa para tratar de facer ver que a esquerda non se une e se a dereita si. Non lle vexo máis forza.
MN.- ¿Apoiaría a outro partido da esquerda para a Alcaldía?
VP.- Díxeno sempre, eu apoiarei a candidatura máis votada da esquerda para que goberne Cangas. Ese é un pacto de hai moitísimo tempo en Cangas e hai que ir a el. Evidentemente hai que chegar a acordos pero si que o faría, téñoo claro.
«Non creo a unión da dereita, simplemente colleuse o número uno de cada lista na que non existía equipo»
MN.- ¿Cales son as súas propostas para Cangas?
VP.- Eu non vou propoñer cousas que non son competencias municipais e que si aparecen noutros folletos. Eu só propoño cousas que podo cumprir, aínda que iso non implica que non poida loitar por dereitos que ten Cangas e que ningunha outra administración debe arrebatarllos como en sanidade. Aínda que sexa unha competencia autonómica, levamos dous anos loitando por conseguir os terreos da Rúa para dotar ao noso pobo dunhas mellores infraestruturas sanitarias. Presentamos esta proposta, unha vez máis, ao último pleno e houbo dous partidos que votaron en contra e outro se abstivo. Sinceramente creo que foi un gran erro e a este tipo de cousas referíame cando dicía ao comezo que a oposición fixo moito dano a Cangas. Se contásemos co seu apoio teriamos 11.000 m2 para unha infraestrutura sanitaria que é tan necesaria para todos os veciños. Con isto pendente, temos que seguir loitando noutras melloras como construír o centro de saúde Ou Hío-Aldán ou dotarnos dunha ambulancia de reforzo máis. Agora chega a época estival e todo o mundo coñece o risco que supón para unha vida non ter os recursos suficientes para socorrela en tempo e forma.
MN.- ¿E ademais da sanidade?
VP.- Queremos eliminar as barreiras arquitectónicas de todo o centro urbano, recuperar as rúas para lecer da veciñanza e dotar de accesos peonís ao rural para acabar cos atascos nas praias. Unha mostra da nosa aposta pola mobilidade é a senda de Santa Marta que xa se está executando, do mesmo xeito que a baixada a Areamilla, a rúa de fóra de Donón, ou preguntoiro Coto en Viñó… As parroquias teñen que ter unha conectividade e unha mobilidade correcta. Por suposto, seguiremos co plan de vivenda que xa temos en marcha para facilitar o acceso aos mozos. Aínda tamén sendo unha competencia autonómica, os concellos podemos achegar máis e por iso durante estes dous anos cumprimos con dous eixos fundamentais nesta área, a creación de vivenda para mozas e tamén de vivenda social, ambos en Nazaret. Agora tamén se está negociando coa Sareb para conseguir máis inmobles para seguir nesta liña. Sen esquecer o saneamento nas parroquias, que tamén é moi importante e queda moito por facer.
MN.- ¿Que será o primeiro que faga se volve ser alcaldesa?
VP.- É complicado dicir unha única cousa porque habería moitas por seguir facendo. O que si teño claro é que si ou si hai que facer equipo desde o minuto uno, que todos os membros do goberno sintan que non isto é un proxecto persoal senón para o pobo. É esencial e así mo demostrou a experiencia.